—
‘Je moet niet alles geloven wat ik zeg’
Alle ouders staan op een bepaald moment voor een dilemma: Hoe ver ga je om je opstandige puberkind te beschermen tegen de Boze Buitenwereld. En wat gebeurt er als je daar heel erg ver in gaat en je zoon of dochter komt er achter? Ben je dan niet op een andere manier je kind kwijt? “Er is geen makkelijk antwoord”, weet de Amerikaanse successchrijver Harlan Coben.
Hard, harder hardst
Een dood kind op een strand is iets afschuwelijks en de lezer van een boek moet de rillingen over zijn rug voelen lopen. ‘De lezer moet iets voelen en daarvoor moet je telkens een beetje verder gaan. Als je het geweld in mijn boek op een schaal van één tot tien zet, dan denk ik dat ik op een zeven kom. Nou oké, een acht’.
—
Als een rat in de val
Wat gebeurt er als je de was staat op te hangen in de tuin van je idyllische dijkhuisje en er komt opeens een vreemde man dreigend op je af. Een man die je beetpakt en naar je tuindeur sleept? Ga je gillen? Smeken? Of wordt iemand dan juist agressief? Simone van der Vlugt stelde zichzelf deze vraag toen zij begon met haar nieuwe boek, Blauw Water.
—
Misdaad als venster op de geschiedenis
Nog meer zo’n zestig jaar geleden was Tokio een stad in puin. Letterlijk kapot gegooid met bommen maar ook figuurlijk: het keizerrijk was verslagen en het leger had zich na de twee afgeworpen atoombommen onvoorwaardelijk over gegeven. De trotse bevolking moest zich in die naoorlogse jaren maar zien te redden terwijl de Amerikaanse bezetters met hun Jeeps rondreden. Met het eerste deel van een drieluik heeft de Engelse schrijver David Peace heeft zich op die traumatische periode in de Japanse geschiedenis gestort.
—
Liza Marklund, geen simpele vrouw
Niet alleen goed schrijven, maar ook een uitgeverijtje oprichten en uitbouwen tot de op twee na grootste van Zweden is niet veel mensen gegeven. Maar het is Liza Marklund wel gelukt. “Ik ben maar een simpel persoon, hoor,” zegt zij met een ontwapenende lach. Haar successen relativeren hoort bij haar net als haar blonde haar. “Mijn eerste uitgever had mijn plezier in het werk, in het schrijven, afgenomen. Dat was echt het ergste dat me kon overkomen. Als ik geen lol meer in schrijven zou hebben, kan ik net zo goed dood zijn.”
