Anders Roslund, Drie vrouwen

Verhalen van criminelen

Voor zijn boeken spreekt de Zweedse schrijver Anders Roslund geregeld met criminelen. Van kruimeldieven tot moordenaars, hij luistert naar ze en verwerkt hun verhalen in zijn spannende boeken. Na Drie seconden, Drie minuten, Drie uur, Drie dagen en Drie jaar is onlangs zijn nieuwe boek verschenen: Drie vrouwen.

Het contact met criminelen is nu gemakkelijk, stelt Anders Roslund in het kleine zijkamertje naast de ingang van hotel Ambassade te Amsterdam.‘Bij het eerste boek dat ik samen met Börge Hellström heb geschreven, was dat contact nog best wel moeilijk’, zegt de Zweedse auteur. ‘Börge had als reclasseringsambtenaar natuurlijk een veel groter netwerk dan ik. Maar na dat eerste boek zeiden criminelen tegen ons: oké, jullie zijn goed, we kunnen jullie vertrouwen’.

Anders Roslund is last minute naar Nederland gekomen voor de presentatie van zijn nieuwste, veertiende, boek, Drie vrouwen. Het voelt voor hem nog een beetje onwennig na de jaren van de coronapandemie vooral thuis in Stockholm te zijn gebleven. En hij is nu zichtbaar blij weer eens te kunnen reizen. ‘Voor mijn vorige boeken heb ik veel onderzoek gedaan in het buitenland. In Zuid Amerika, Afrika, de Baltische landen. Dit boek speelt helemaal in Zweden en dat maakte het voor mij wel zo makkelijk. Want met corona kon ik helemaal niet reizen om onderzoek te doen. Die beslissing had ik overigens al genomen voordat corona uitbrak’, vertelt Anders Roslund.

In Drie vrouwen schrijft Roslund over de vrouwenhandel, gedwongen prostitutie en handel in organen in Zweden. Zijn vaste hoofdpersoon, inspecteur Ewert Grens, jaagt op de meedogenloze criminele organisatie achter de slavenhandel en de handel in organen. Drie jonge vrouwen zijn uit de Baltische landen naar Zweden gelokt met mooie praatjes, maar ze belanden in een nachtmerrie van seks en mishandeling. In de wereld van Ewert Grens schijnt eindelijk de zon, nu hij weer verliefd is en op roze wolken loopt. Totdat die mooie droom vervliegt en omslaat in een nachtmerrie als een collega wordt dood geschoten.

‘Eigenlijk is dit boek een vervolg op een veel ouder werk, die ik samen met Börge heb geschreven. In Kluis 21 ging het ook over vrouwenhandel en prostitutie’, zegt Anders Roslund. Hij gaat verder: ‘Dat boek was onze grote doorbraak. De politie en de politiek hielden lang vol dat er in Zweden geen prostitutie bestaat. Totdat er een inval was gedaan in een bordeel. Toen bleek dat ons boek wel degelijk feiten bevatte. Ik heb daarna ook nog een gesprek gehad met de premier. Ik kreeg de vraag of ik in het hele land over de houding ten opzichte van vrouwen wilde gaan praten. Het boek Kluis 21 heeft daarom een enorme impact gehad. Er kwam veel geld voor de bestrijding van vrouwenhandel. Het is echter alleen maar erger geworden. De hoertjes lopen nu alleen niet meer over straat, maar staan op internet. En dat is toch eigenlijk hetzelfde. Daarom ben ik nu op dit thema terug gekomen. Dit boek zal niet zo’n grote impact hebben als Kluis 21. Het is een boek met verwijzingen naar het vorige boek, maar zeker ook afzonderlijk te lezen’.

Volgens Anders Roslund zijn te veel mensen alleen maar uit op geld, heel veel geld. ‘Ze willen geen Robin Hood zijn en stelen van de rijken en geven aan de armen. Het gaat in veel gevallen om wat er in hun jeugd is gebeurd. Zo wil Lena, een van de vrouwelijke misdadigers in Drie vrouwen, veel geld hebben om haar dochter een beter leven te geven dan zij zelf heeft gehad. Niet de armoede mee maken die Lena heeft gekend en hoeft die dochter niet met haar lichaam haar geld te verdienen’ zegt Roslund.

Na de eerste boeken – en zeker na het vroege overlijden van Börge Hellström – moest Anders Roslund het van zijn eigen contacten in de onderwereld hebben om op de hoogte te blijven. Dat gaat hem nu best makkelijk af, vertelt hij. ‘Ik kom ook uit hun wijken. In Stockholm zijn er mindere wijken en daar kom ik ook vandaan. Veel van mijn vrienden zijn het verkeerde pad op gegaan. Mensen aan de zelfkant kennen mij. Maar ik schrijf over mensen en hun verhalen. Ik schrijf geen biografie om de misdadigers af te schilderen als helden. Als ik op straat loop, spreken mensen me wel eens aan. Zo van: ik heb een goed verhaal te vertellen. Dan loop ik meestal snel door. Die mensen willen vooral schitteren in hun eigen wereld. Het eerste boek was het moeilijkst. Daarmee moest ik het vertrouwen zien te winnen, zodat mensen met mij willen praten. Dat is me in ieder geval gelukt’.

Roslund ziet een langzaam opschuivende grens in de samenleving. Of het nu Zweden is of een ander land, dat maakt niet uit. ‘Het mishandelen van vrouwen dreigt langzaam gewoon te worden. Maar een vrouw slaan en het weer goed maken. Dan verschuift de grens telkens een beetje. Een crimineel is als een junkie, die niet verslaafd is aan drank, drugs of seks, maar aan de kick, aan de adrenaline. Waarom wordt de een misdadiger en de ander uit dezelfde wijk niet? Mensen hebben soms dezelfde achtergrond, beoefenen dezelfde sport en toch wordt de een crimineel de ander niet. Ik ken zo iemand wiens zuster de politiek in is gegaan. Tsja. Het gebeurt gewoon’.

Na dit boek, verschijnt er waarschijnlijk nog een laatste deel in de serie rond Ewert Grens, waarvan er nu elf zijn verschenen. ‘Toen ik de serie plande, had ik bedacht dat de helden in spannende boeken sterven of dement worden. Denk maar aan Kurt Wallander in de boeken van Henning Mankell die Alzheimer krijgt. Misschien komt er nog een Ewert Grens. Maar niet meer als inspecteur. Dus ook zonder zijn Manchester bank in zijn kantoor, waar hij altijd op gaat liggen. En zonder de muziek op zijn ouderwetse draaitafel’, aldus Anders Roslund lachend. ‘Wat het ook wordt, ik blijf binnen het genre van het spannende boek. Maar ik wil wel veranderen van personages en van onderwerpen. De tijd gaat verder en de misdaad verandert. Ik wil mijn lezers blijven verrassen’.

Bestel direct van de uitgever via deze link.