Een donkere artiest
De afschuwelijke moord op een tienermeisje lijkt op een rituele slachting. Maar dan verschijnt de helletocht van het slachtoffer als film op internet en de politie ziet tot eigen verbazing daarin een man verkleed als uil, de doodsvogel. Dit ijzingwekkende scenario komt uit de pen van de Noorse schrijver Samuel Bjørk. Maar het imago van een thrillerschrijver blijkt niet op de schrijver van toepassing. Bjørk is een vriendelijke, goedlachse man met een gezonde dosis zelfkennis. ‘Ik ben voor de ene helft een goede vader voor mijn kinderen en voor de andere helft een artiest die vooral is geïnteresseerd in de donkere kant van het leven’, vertelt de schrijver op bezoek in Amsterdam.
Bjørk heeft tot nu toe een gevarieerd leven achter de rug. Muzikant, scenarist, schrijver. ‘En omdat er toch geld moest worden verdiend voor mijn gezin, ben ik in de reclame gaan werken’, kijkt hij terug. ‘Overdag in de reclame en dan ’s avonds schrijven aan een roman’. Dat was een moeilijke tijd, herinnert hij zich. ‘Mijn manuscripten werden geweigerd, weer geweigerd, nog een keer. Je zelfbeeld gaat echt achteruit als het niet lukt om je werk gepubliceerd te krijgen. Je gaat denken dat je het gewoon niet kan. Ik heb ook geprobeerd te stoppen met schrijven. Maar na een tijdje gaat het toch opnieuw kriebelen en dan ga je weer beginnen’. Na acht jaar vond hij toch een uitgever die het wilde proberen. De recensies, die over zijn romans verschenen, waren goed. ‘Maar slechts heel weinig mensen hebben die boeken gekocht’, lacht hij.
Toen las hij over een schrijfwedstrijd. ‘Ik had op dat moment geen project onder handen en ik verveelde me. Ik las over die wedstrijd en dacht: waarom niet? Ik bedacht het pseudoniem Bjørk en de rest kwam eigenlijk vanzelf. De karakters, het plot. Dat werd Ik reis alleen. Het was bedoeld als een hobby en het is nu een baan. Ik wil niet anders meer dan thrillers schrijven’. Zijn eerste thriller werd in een keer een internationale hit. Vooral tot zijn eigen verbazing. ‘Meestal duurt het wel een paar boeken om naam te maken. Het heeft in Engeland op de eerste plaats gestaan en is nu in Amerika uitgekomen’.
Hij heeft het moment van succes op een bizarre manier beleefd: hij lag in een ziekenhuisbed met een zeer ernstige aandoening aan zijn oog. Na de afronding van zijn eerste boek, vertrok hij met vriendin naar Thailand. Zijn twee zoons waren het huis uit en hij dacht op het tropische strand een tweede boek te kunnen schrijven. ‘Het was een soort droom. Net als Hemmingway onder een palmboom met een glaasje bij de hand aan een boek werken. We zouden acht maanden weg blijven, maar na zes weken waren we al terug’. Hij kreeg last van zijn oog en uiteindelijk werd de diagnose oogkanker gesteld. Voor de behandeling is hij naar huis gevlogen. Die behandeling is geslaagd. ‘Ik ben gezond en kijk vooruit, maar het was wel een bizarre tijd’, aldus de schrijver.
Alhoewel hij altijd heeft willen schrijven, heeft hij als jongeman gekozen voor een studie dramaturgie. Maar die studie heeft hij voortijdig afgebroken. De lessen die hij wil volgen, worden volgens hem niet gegeven. ‘Ik bedacht dat ik het ook zonder studie wel zou kunnen maken. Natuurlijk neem je daarmee een risico. Maar je komt nergens als je niet bereid bent risico’s te nemen’.
Nu wordt hij veel gevraagd om cursussen te geven. ‘Ik zeg altijd nee’, zegt hij met een gulle glimlach. ‘Ik kan niemand leren schrijven. Je moet talent hebben en dat zelf ontwikkelen’.
Hij zegt wel vaker ‘nee’ tegen verzoeken. Of hij nu als bekend schrijver een toneelstuk of een script wil schrijven? ‘Ik kan me nu veroorloven nee te zeggen’. Of hij korte verhalen wil maken? ‘Dan zeg ik ook nee. Ik houd van dikke boeken, niet van korte verhalen. Ik heb altijd boeken gelezen van meer dan vijfhonderd bladzijden. Dat mis ik wel. Want als schrijver verlies je de magie van het lezen. Ik let op de techniek van het schrijven zoals een filmregisseur zal letten op de techniek van het film maken’.
Als schrijver, maar eerder ook als muzikant, is hij vooral geïnteresseerd in de donkere kant van het leven. ‘Er is meer drama in een verwarde geest. Mensen denken soms dat ik gek ben, maar ik ben gewoon geïnteresseerd in de zwarte kant van het leven. Ik ben ook een goede vader. Ik heb jong kinderen gekregen en mijn twee zoons zijn nu het huis uit. Met mijn vriendin heb ik nu een dochtertje. Ze is een paar maanden oud. Heerlijk vind ik het’.
Bestel direct van de uitgever via deze link