Reinier Sonneveld, De Hoogvlieger
Het lijkt een beetje een wonder: een jonge Nederlander loopt het Pietersplein in Rome op terwijl hij plotseling voelt dat hij in de lucht zweeft. Maar het is geen wonder, het blijkt een aanslag met een drone. De jongeman wordt opgetild en vervolgens van grote hoogte op het kruis bovenop de St Pietersbasiliek gegooid. Zijn spartelende dood bereikt een wereldwijd publiek door nieuwszenders en filmpjes op social media. Het is het begin van een golf aanslagen die over de hele wereld plaatsvinden. Het is ook het begin van het spannende boek van theoloog Reinier Sonneveld, De Hoogvlieger.
De hoofdpersoon is Kait, die al vijf lange jaren aan huis is gekluisterd vanwege een ongeluk. De enige die hij nog ziet is Dounya, de medewerkster van de thuiszorg die elke dag langs komt. Kait heeft al die jaren gevreesd voor een aanslag en nu hij de gebeurtenissen in Rome ziet, weet hij dat zijn tijd is gekomen. Hij moet zijn dochtertje redden, voordat terroristen hem vinden. Als de politie voor zijn deur staat, probeert hij te vluchten en Dounya gaat met hem mee.
Vanaf dat moment raast het verhaal van Rome naar Jeruzalem naar Mekka en weer terug naar Nederland waar de AIVD in het Zoetermeerse hoofdkantoor de ontwikkelingen nauwlettend volgt. Terroristen, agenten, leden van de veiligheidsdiensten, ze rennen rond op zoek naar hun doelwitten. Terwijl bewapende drones rond zoemen en slachtoffers maken, zoeken Kait en Dounya een uitweg uit de chaos.
De Hoogvlieger is het debuut van Reinier Sonneveld in de wereld van het spannende boek. En als debuut is het meer dan geslaagd. De vele wendingen in het verhaal houden de lezer geboeid. Ook door de manier waarop de schrijver langzaam het raadselachtige verleden van Kait uit de doeken doet. Pas als dat duidelijk is, begrijp je als lezer waarom de terroristen vanaf dag één achter hem aan zitten.
Naast al het geweld levert Sonneveld voortdurend commentaar op de actualiteit: politiek geneuzel, geopolitieke ruzies, nanobots, microchips, social media, complottheorieën en nog veel meer passeert de revue. Uiteraard gaat het ook over kerk en geloof. Van extremisme in welk geloof dan ook moet Sonneveld niets hebben. “Geen religie heeft een monopolie op schoonheid en waarheid”, schrijft hij in het nawoord. En over de plegers van aanslagen: “Ze zochten hun eigen paradijs en een ander mocht boeten. Is dat niet de definitie van kwaad?”
De lezer moet overigens wel goed bij de les blijven om het verhaal niet uit het oog te verliezen door de sprongen in de tijd die de schrijver maakt. Bovendien staat in elk hoofdstuk een ander personage centraal. Maar dat weegt niet op tegen de goede en makkelijke schrijfstijl van Reinier Sonneveld. Hij onderbreekt de vrijwel voortdurende actie met humor en commentaar. Het vloeit allemaal makkelijk in elkaar over en maakt De Hoogvlieger tot een lekker leesbaar boek.