Marklund slaat haar vleugels uit
Waar halen thrillerschrijvers het toch allemaal vandaan. Heel veel auteurs halen een gemiddelde van een boek per jaar. En dan niet van die dunne boekjes, maar gewoon flinke pillen. Een schrijver die zich op literatuur met een hoofdletter L werpt, haalt dat gemiddelde van geen kanten. Neem nu de Zweedse Liza Marklund. De lezer is nog maar net bekomen van Levenslang of de opvolger, Een plek onder de zon, ligt al weer klaar.
Het nieuwe boek is voor het eerst een echte opvolger. Het verhaal van levenslang gaat gewoon verder. Natuurlijk is journaliste Annika Bengtzon de hoofdpersoon, maar ook de slechterikken zijn dit keer dezelfde. De opgeloste moord in Levenslang blijkt het topje van de ijsberg te zijn geweest. Er zit nog een heel verhaal aan vast dat zijn oorsprong vindt in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog. Net als in het nieuwe boek van Camilla Läckberg begint het verhaal bij de ‘witte bussen’ van het rode kruis die in 1945 Scandinavische gevangenen van de nazi’s terugbrachten naar Zweden.
Het is opvallend dat Marklund haar heldin voor het eerst buiten Zweden brengt. Het raadsel in Een plek onder de zon speelt zich grotendeels af in het mondaine wereldje van de Spaanse Costa del Sol, volgens de schrijfster een verzamelplaats voor snobs, rijk geworden Zweden die de koude winters zat zijn en criminelen. Heel veel criminelen. Het is een knooppunt van de cocaïnehandel. In deze idyllische streek komt de meeste ‘sneeuw’ die uiteindelijk in Stockholm op straat gekocht kan worden.
Het is ironisch dat Liza Marklund haar boek aan de Spaanse costa laat spelen, want sinds enkele jaren woont zij met haar man en drie kinderen in Marbella. Zij is juist één van die rijke Zweden die het klimaat ontvluchten en zich in Zuid-Europa vestigen. Het roept de vraag op hoe autobiografisch de serie rond de journaliste Bengtzon is. Ook Marklund was ten slotte ooit journalist en vluchtte weg naar Spanje. Maar zoveel moord en doodslag is er in haar omgeving natuurlijk nooit voorgekomen en de tragische ontwikkelingen in het privéleven van haar heldin zijn haar eveneens bespaard gebleven. Maar als Annika mogelijk als correspondent naar Amerika gaat vertrekken is dat opnieuw een parellel met het leven van Liza Marklund die in haar jonge jaren enige tijd in de Verenigde Staten woonde en werkte.
Een plek onder de zon is daarmee de eerste stap van Bengtzon buiten Zweden. Marklund weet het uitstekend in haar verhaal te verwerken en het is dan ook een logisch vervolg op de eerdere boeken. Omdat Bengtzon weer eens heeft geweigerd om een leidinggevende positie bij de krant te aanvaarden, komt zij onder de nieuwschef te werken die haar iedere morgen onder opdrachten begraaft. Een soapster bellen, na een busongeluk in het buitenland bellen of er Zweden bij de slachtoffers zijn. Kortom eenvoudige routineklusjes voor de vrouw die eigenlijk de sterreporter van de krant is. Die druk komt bovenop de problemen van de journaliste: ze is gescheiden, ziet de kinderen maar om de week en het verzekeringsgeld voor haar afgebrande huis is geblokkeerd. Maar als zij voor een klus naar Spanje moet, bloeit zij op.
Een plek onder de zon is een heerlijk boek om te lezen. Goed geschreven, mooi onderwerp, fijn plot. Er is echt niets mis met de boeken van Liza Marklund en dat bewijst zij met haar achtste boek over Annika Bengtzon ten overvloede nog maar eens een keer. De vraag waar zij het vandaan haalt is voor Liza Marklund niet zo belangrijk. Als ze maar wel in het huidige tempo nog een tijdje doorgaat.