Kim Faber en Janni Pedersen, Stikdonker

Langzame dood

De spannende boeken van het Deense echtpaar Faber en Pedersen draaien niet alleen om moord en doodslag, ook de privélevens van hun personages spelen een rol. Daarbij kijken ze naar maatschappelijke ontwikkelingen en naar gebeurtenissen die henzelf betreffen. ‘Een thriller moet ook verhalen bevatten die op de actualiteit zijn gebaseerd‘.

Journalist en schrijfster Janni Pedersen kan zich het aangrijpende moment in een Deense rechtszaal nog goed herinneren. De officier van justitie pakte een stopwatch, vroeg iedereen muisstil te zijn en startte de tijd. Pedersen: ‘Het was een rechtszaak tegen een man, die twee vrouwen had gewurgd. We moesten in de zaal 4,5 minuut stil zijn; dat is de tijd die het duurt om iemand door wurging om het leven te brengen’.

Pedersen en haar man Kim Faber zijn in Amsterdam om hun nieuwe boek, Stikdonker, onder de aandacht te brengen. In die ijzingwekkend spannende thriller worden vrouwen gewurgd en met ontbloot onderlijf in de struiken van een park gevonden. ‘In boeken en films lijkt wurgen bijna net zo snel als de dood door een kogel’, vertelt Faber. Dat is volgens hem een fabeltje. ‘Wurgen duurt zeker vier tot vijf minuten voordat het slachtoffer dood is. Dat is echt heel erg lang. Bovendien moet de dader fysiek sterk zijn. Het zijn dan ook bijna altijd mannen die daartoe over gaan. En door het fysieke contact zo lang vol te houden, moet de dader een psychopaat zijn. Of hij moet een enorm sterke motivatie hebben’, aldus Faber. Pedersen voegt daar haar anekdote uit de rechtszaal aan toe. ‘Die tijd dat we stil moesten blijven leek toen eindeloos te duren’, gruwt zij.

Stikdonker is het derde deel van de serie rond de rechercheurs Martin Juncker en Signe Kristiansen. Dit keer buigen ze zich over de moorden op beroemde Deense vrouwen. Het doet Kristiansen denken aan een zaak van jaren geleden, die nooit is opgelost. De jacht van de politie op de dader loopt uit op een heftige climax, die deze goed geschreven thriller op een prachtige manier afsluit.

Maar er speelt meer in het boek dan de jacht op een seriemoordenaar. Spannende boeken moeten meer bieden dan alleen misdaad, aldus het echtpaar. Er moeten verhalen in staan van de hoofdpersonen, die worden beïnvloed door maatschappelijke ontwikkelingen. Maar die invloed kan ook van vrienden of van henzelf komen.

Zo worstelt Juncker in het boek met prostaatkanker. Hij is er aan geopereerd en moet nu wachten op de uitslag of alle kankercellen zijn weggehaald. Het maakt hem onzeker en chagrijnig. Hij durft het aan niemand te vertellen: niet aan zijn vrienden en al helemaal niet aan zijn vrouw – van wie hij gescheiden leeft – en zijn kinderen. ‘Voor mannen van onze leeftijd, ik ben 67 jaar, wordt de prostaat iets waar je vaker aan denkt’, vertelt Faber nuchter. ‘De meeste mannen kennen de problemen met plassen. Het is niet sexy om over te schrijven, maar mannen weten er alles van’.

Pedersen: ‘Ik had er eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. Maar toen we dit hadden geschreven, ging ik onbewust toch ‘s nachts liggen luisteren hoe het klonk, als Kim naar de wc ging’.

Faber: ‘Het heeft veel invloed op je leven. Ook in praktische zin’.

Ook Signe Kristiansen is niet alleen bezig met het oplossen van de zaak. Niet lang geleden is zij door een collega verkracht. Zij was met hem naar een hotelkamer gegaan, maar kreeg spijt en wilde weg. De collega pikte dat niet en nam met geweld wat zij niet langer gewillig wilde geven. Na afloop heeft zij gezwegen om bekende redenen van vrouwen in haar positie: ze geloven me toch niet en het is mijn eigen schuld door mee gegaan te zijn naar een hotel. Bovendien wil zij haar huwelijk, haar gezin, niet kwijt. ‘Kristiansen moest meer aan haar hoofd hebben dan zoiets als de overgang. Het was niet genoeg dat zij ‘s nachts zwetend wakker zou worden’, zegt Pedersen lachend. Om weer serieus verder te gaan: ‘Ik werk nog steeds als presentatrice in een talkshow. Een collega vertelde mij eens dat zij orale seks met een mediamagnaat moest hebben, omdat ze anders nooit aan een baan in de mediawereld zou komen. Er zijn petities opgesteld, er is een documentaire gemaakt. Ik werk al jaren in deze sector en ik ken alle verhalen. Maar ik ben zelf ook altijd stil gebleven. Ik heb nooit iets gezegd. Tot de beweging van MeToo’.

Faber: ‘Een agent die seksueel wordt lastiggevallen en erover praat, kan het verder schudden. Dan ben je een mietje, kan je niets hebben. If you can’t stand the heat, get out of the kitchen, krijg je dan te horen’.

Het vierde deel van de serie hebben ze inmiddels af en komt over een half jaar in Nederland uit. Er  zullen er nog meer volgen, weet het echtpaar zeker. Ze willen echter wel wisselen van personages in de boeken. Zo komt in boek vier een karakter voor dat in het eerste deel een rol speelde. Is dat niet lastig om terug te zoeken hoe die persoon is beschreven?

Pedersen: ‘Of die persoon kort of lang was, donker haar of blond, we zoeken het op’.

Faber: ‘We hebben zelfs een freelance journalist ingehuurd om korte verslagen van karakters en uiterlijk te maken en tijdlijnen van de boeken op te schrijven. Dat zit allemaal in een catalogus, zodat we daarin geen vergissingen begaan’.

Pedersen werkt nog, maar Faber is fulltime schrijver. Is dat niet eenzaam, alleen met de laptop zitten?

Pedersen: ‘Dat zei ik ook. Zoek een kantoor, dan zit je tussen de mensen net als op de krant’.

Faber: ‘Ik dacht dat zoiets niet nodig was. We hadden net een nieuwe hond. De oude was overleden. Ik dacht te kunnen schrijven met de hond op mijn voeten om ze warm te houden. En ja, met een pijp in de mond en een glas whiskey naast de computer. Haha, dat werkte dus niet. De hond ging niet rustig liggen. Een puppy wil spelen’.

‘Toen ben ik toch maar op zoek gegaan naar kantoorruimte. Ik zit nu met zestien mensen in een ruimte. Ik kwam daar zelfs een oud-collega van de krant tegen, die is ook een schrijver van spannende boeken. We zitten weer neus aan neus. Net als vroeger’.

Bestel direct van de uitgever via deze link.