Workaholic Esther Verhoef maakt pas op de plaats
Vanaf 1995 is Esther Verhoef bijna voortdurend aan het schrijven. Het ene boek volgde op het andere. Dit voorjaar gaat de film Rendez-vous in première en onlangs is haar zevende thriller, Lieve Mama, verschenen. Precies op de verjaardag van haar moeder, vertelt de schrijfsters die overweegt na het harde werken eens ‘een pas op de plaats’ te maken om even op adem te komen.
De workaholic Esther Verhoef zit altijd te schrijven. Als zij terugdenkt aan periodes in haar leven, doet zij dat aan de hand van de boeken die zij schreef. Zij wil nu op de rem trappen, maar dan wel na de première van Rendez-vous, de film die is gemaakt op basis van thriller. Ook voor andere boeken blijkt interesse van de filmwereld: de rechten van De Kraamhulp zijn verkocht aan Eyeworks en een andere partij wil haar boek Onrust verfilmen.
De schrijfster zelf is nog even op de filmset in Frankrijk geweest, maar ze zal niet in de film te zien zijn als figurant. ‘Dat is niets voor mij. Maar ja, als ze me ervoor zouden vragen, zou ik het misschien toch doen. Al is het alleen maar om te ervaren hoe zoiets voelt’, aldus Verhoef.
Ben je bij het maken van Rendez-vous betrokken geweest?
‘Betrokken is een groot woord, maar ik heb wel meegelezen met de verschillende versies van het scenario. Boeken en films zijn twee onverenigbare grootheden. Het boek is van mij, de film van Antoinette Beumer. Zij heeft voor haar film op bepaalde vlakken andere keuzes gemaakt dan ik in mijn boek heb gedaan’.
Hou je het huidige tempo wel vol? Schrijven, films, je gezin?
‘Na de première van Rendez-vous wil ik een pas op de plaats maken. Ik ben sinds 1995 vrijwel non-stop aan het schrijven. Ik ben een workaholic. Er is amper een week voorbij gegaan waarin ik niet schreef. Mijn moeder zei me laatst: ‘Voor je het weet zijn je kinderen de deur uit, dan kijk je terug en heb je alleen maar gewerkt. Je hebt veel bereikt, je moet nú genieten, straks ben je te oud of word je ziek en dan is het voorbij’. Dat trof me. Ik heb daarom besloten om een poos afstand te nemen van alles’.
In je nieuwe boek, Lieve Mama, loopt een overval uit de hand en blijkt er veel meer aan de hand. Hoe ben je op dit verhaal gekomen?
‘Het uitgangspunt was een woningoverval. Jaren geleden, kort voor onze verhuizing naar Frankrijk, is er bij ons ingebroken terwijl wij boven lagen te slapen. De dieven hebben de autosleutels uit de keukenla gepakt en zijn er met onze auto vandoor gegaan. De politie zei dat we daarmee geluk hadden gehad. Dit waren georganiseerde buitenlandse bendes die werkten met een bestellijst en als ze de sleutels niet hadden gevonden, zouden ze die absoluut bij ons boven zijn komen halen. Die gebeurtenis heeft er stevig bij me ingehakt. Ik heb er jaren slecht van geslapen. Nu nog, bij vlagen. Het idee dat je in je eigen vertrouwde huis kan worden overvallen door gewelddadige criminelen, zomaar, op een doodnormale doordeweekse dag, daar wilde ik al langer iets mee doen. Een plek geven misschien ook. Ik heb in Lieve mama de overvallers daarom ook een gezicht gegeven’.
‘Ik wilde verder iets met het thema opgroeiende kinderen. Die van ons zijn nu 14, 16 en 19. Je gezin ziet er totaal anders uit dan tien jaar geleden. De kinderen zijn autonomer, ze vliegen uit, nemen jou als ouder minder serieus en als je niet heel goed contact onderhoudt met je kinderen heb je ook geen idee wat ze op een dag uitspoken en met wie. Dus heb ik Helen en Werner Möhring uit Lieve Mama ouders laten zijn van drie pubers met herkenbare puberperikelen’.
Is je leven veranderd door je succes?
‘Wat echt is veranderd, is dat mensen me kennen. Het remt me wel af in het dagelijks leven. Ik kan iets minder spontaan zijn, moet rekening houden met hoe mensen mij zien. Als schrijver wil je juist onzichtbaar zijn, observeren in plaats van geobserveerd worden. Maar ik ben zelf helemaal niet bezig met succes. Het is iets wat anderen je toedichten, iets wat van buitenaf komt. En luxe? Ik geef er niets om. Het biedt me niets. Ik geef wel om ervaringen. Mezelf ontwikkelen. Ik wil dingen meemaken, voelen, beleven, nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe plaatsen ontdekken. Uiteindelijk komen veel van die ervaringen weer in mijn boeken terecht. Heb niet alleen ik er iets aan, maar ook mijn lezers’.
Op tv of in de kranten zie ik je niet vaak. Is dat je eigen keuze?
‘Dat is inderdaad mijn keuze. Ik heb er van nature moeite mee om in de belangstelling te staan. Ik wil gewoon in alle rust schrijven. Maar je kunt wel het romantische idee willen aanhangen dat een goed, spannend boek zijn eigen lezers vindt, realistisch is het niet. Je moet er echt voor op uit. Daarvoor moet ik mezelf dan echt toespreken’.
Bestel direct van de uitgever via deze link