Gruwelijke kindermoorden
De Schotse schrijver Stuart McBride is een van die schrijvers die echt keiharde boeken op zijn naam heeft staan. Bij boeken als Vers bloed en zijn nieuwste Dertien lopen de rillingen de lezer over de rug. Bij hem vergeleken zijn de boeken van Karin Slaughter kinderspel. En toch is het werk van MacBride zeker het lezen waard. Want hij heeft een mooie pen en zijn personages zijn zeer zeker de moeite waard.
In dertien verhaalt de auteur over een seriemoordenaar die kinderen ontvoert en afslacht. Op hun dertiende verjaardag sterven de slachtoffers een vreselijke dood en de dader stuur ieder jaar naar de ouders een verjaardagskaart met een foto van de marteldood van het kind. Hoe wreed kan je het maken.
Ook de dochter van rechercheur Henderson is verdwenen en in de handen gevallen van de psychopaat die het op dertienjarige meisjes heeft gemunt. De agent heeft niets gezegd tegen zijn werkgever uit angst dat hij van het onderzoek wordt gehaald. Hij leeft nog maar voor één ding: wraak. Ondertussen zakt Henderson steeds verder weg in eenzaamheid en dronkenschap. Hij is inmiddels gescheiden, gedegradeerd en verdacht van corruptie, maar hij vecht door met de moed der wanhoop.
Dertien is een fascinerend boek, uitstekend geschreven en met een bewonderenswaardig plot. De lezer kan zich identificeren met de hoofdpersoon, want wie zou er geen wraak willen nemen op zo’n afgrijselijke crimineel. Maar zoals gezegd moet de lezer wel houden van een thriller die zich in de buurt van het horrorgenre ligt.