Richard Coles, Moord voor de avonddienst

‘Werk van priester en politie lijkt hetzelfde’

Het lijken zulke verschillende beroepen, priester en politie. Maar toch hebben ze veel gemeen, zegt muzikant, priester en auteur Richard Coles. ‘Beide beroepen proberen uit te zoeken waar iets is mis gegaan en zoeken er een oplossing voor’.

De Engelse auteur Richard Coles dacht als kind echt niet aan boeken schrijven. Hij was vooral dol op muziek. ‘Als zevenjarige jongen ging ik op een kerkkoor. Heel traditioneel, heel erg Engels om dat te doen. Veel van die jongens zijn doorgegaan met een carrière in de koormuziek. Ik niet. Ik werd lid van een popband, de Communards’.

Het duo waaruit deze groep bestond, Jimmy Somerville met de extreem hoge falsetstem en Richard Coles op de electrische piano, had in de jaren 80 van de vorige eeuw onverwachts een enorm succes met hits als Don’t leave me this way en Never can say goodbye. Rond zijn dertigste, stopte hij met popmuziek. ‘Popmuziek is de soundtrack van het leven als je jong bent’, zegt hij in een teurgblik op zijn loopbaan.

Coles ging naar de universiteit, studeerde theologie en begon vervolgens als presentator van een programma op BBC3, de klassieke zender. ‘We maakten tien jaar lang een programma waar niemand naar luisterde’, zegt hij lachend. ‘Misschien alleen de producer en de presentator’, voegt hij er nog aan toe.

Vervolgens keerde hij terug naar de kerk. ‘Dat bleef maar bij mij terugkomen. Vanaf het moment dat ik in het kerkkoor zong, liet het idee van een terugkeer naar de kerk mij niet los. Het was echt heel hardnekkig. Ik sprak er over met mijn vrienden. Tot ik het aan een vriendin, een Kamerlid, vertelde. Die zei: je verveelt me met elke keer dat verhaal over de kerk. Ga het dan gewoon doen. En dat heb ik gedaan’, aldus Coles.

Hij trok de stoute schoenen aan en solliciteerde. Tot zijn verbazing werd hij aangenomen. ‘Na twee jaar in een klooster werd ik ingewijd als ‘vicar’, een priester in de Church of England. Hij verhuisde er voor van het wereldse Londen naar het Engelse platteland. Hij bleef er jarenlang en kent daarmee zo’n klein plattelandsdorp, waarover hij in zijn eerste detectiveverhaal heeft geschreven, uit eigen ervaring.

In Moord voor de avonddienst wordt in een dorpskerk een man vermoord. Het dorp staat op z’n kop en de priester moet met hulp van een adellijke heer de rust proberen te bewaren. Tegelijk werkt die priester samen met de detective aan het oplossen van het raadsel. Als er nog een tweede dode valt, wordt de druk van de dorpsbewoners om een schuldige te vinden nog groter. Priester en politie krijgen steeds minder tijd om verdere moorden te voorkomen.

Het boek is een voortzetting van een oude, Engelse traditie, vindt Coles. ‘De traditie uit de Gouden Tijd van de Engelse detective: een stabiele wereld in een kleine gemeenschap wordt verstoord, ondersteboven gehaald, en dan komt er iemand die het raadsel oplost’, zegt hij.

Maar hij is toch naar een kleine parochie gegaan? Daar gebeurt zoiets toch niet?

Richard Coles: ‘Toen ik naar mijn parochie vertrok vanuit Londen werd er een week later in het dorp iemand vermoord. De grote stad of het kleine dorp, de misdaad is hetzelfde. En nee, ik heb het mysterie niet opgelost, dat heeft de politie gedaan’.

Een priester en een rechercheur hebben gelijkenissen, vindt u. Ze staan toch voor heel verschillende dingen.

Richard Coles: ‘Mijn oudere broer werkte bij de politie als detective. Als we over ons werk praatten, dan merkten we dat er tussen de twee banen veel overeenkomsten waren. We werken allebei vanuit het idee dat er in de samenleving iets mis is gegaan en wij zoeken de oorzaak daarvan op. Vanuit ons perspectief over de samenleving. Een overzicht dat we allebei hebben. We hebben een zekere status in de plaatselijke samenleving. We hebben een bepaalde rol te spelen. In mijn geval hebben we als parochie een school, een cricketclub, voetbalclub. We weten als vicar wat er in het dorp speelt’.

‘Dat is soms wel een beetje een nostalgisch idee. Want het verval van de kerk gaat nu wel heel snel. Alhoewel je een verschil ziet tussen de grote stad en het platteland. In de dorpen gaan de veranderingen minder snel. En de meeste mensen wonen niet in een grote stad. Die wonen toch echt op het platteland. De veranderingen komen er wel. Maar later’.

Coles is dit voorjaar op zijn zestigste met pensioen gegaan. Hij is uit zijn eigen dorp vertrokken en naar een andere kleine stad vertrokken. Daar moest hij echt aan wennen, geeft hij toe. ‘Ik moet er aan wennen niet naar mensen te glimlachen als ik op straat loop. Die denken: waarom doet die man dat, ik ken hem helemaal niet. Het werk van priester is niet gewoon een baan, het is een roeping. Maar ik wil de priester hier niet voor de voeten lopen, dus ik houd me verre van de kerk en de plechtigheden’.

Wat doet hij dan nog wel?

Richard Coles: ‘Ik schrijf columns en doe interviews voor de Sunday Times, hou me bezig met organisaties voor woningcorporaties. En ik ben bezig met het schrijven van een vervolg op mijn eerste detective. Ik ben halverwege nummer twee en heb al ideeën voor de nummers drie en vier. Ik ga me niet vervelen’.

Richard Coles zit ontspannen in zijn stoel. Hij haalt herinneringen op aan zijn dagen in Amsterdam toen hij verkering had en op een woonboot aan de Prinsengracht woonde. En aan zijn dagen als popidool en hij wel zeventien keer op een dag is geïnterviewd. ‘Dan heb je op een gegeven moment echt niets meer te zeggen. Dan gaat het alleen nog over je boodschap. Neem nu Kerst. Er is al zo lang zo veel over Kerst gezegd, dat je zou denken dat er niets meer over te zeggen is. En toch vieren wel nog steeds Kerst in de kerk en preken we er over’.

Last van de hitte heeft hij niet, terwijl op het moment van het gesprek de temperatuur in Engeland boven de 40 graden is. In Nederland komt de thermometer tot 39,5 graad in Maastricht. ‘Ik had een kleine vakantie van een week gepland in het noorden van Schotland. Het is hier een heerlijke blauwe lucht en ongeveer twintig graden’. Hij besluit lachend: ‘God smiles on the righteous!’

Bestel direct van de uitgever via deze link.