Fascinatie voor Jezus

Een spannend verhaal trekt meer lezers dan een non-fictie boek. Maar dan moet het wel verbonden zijn met religie. Lezers moeten van de boeken iets meenemen, iets leren. Dat zegt Jeroen Windmeijer, de succesvolle Leidse schrijver van spannende boeken over moord en doodslag. Maar altijd met een band met de tijd dat de grote religies ontstonden.

Nog voordat het christendom haar leerstellingen goed en wel over het voetlicht kreeg, bestonden in de oude religies van voor die tijd al universele gedachten over Goden, die zich voor de mensheid op offerden en beloofden ooit terug te keren op aarde. Ook de godin Isis heeft een rol gespeeld bij het groeien van het christendom: zij wordt zwanger zonder tussenkomst van een man – een onbevlekte ontvangenis – en is moeder van godenzoon Horus. Het beeld van Isis die haar zoon zoogt is later als voorbeeld gebruikt voor Maria die haar zoon Jezus voedt.

Jeroen Windmeijer vertelt gedreven over het doorgeven van deze religieuze symbolen van de oudheid naar het christelijke geloof. ‘Het zijn heel oude thema’s. Het toont niet het ongelijk van het christendom, het toont de universele thema’s van religies door de tijd heen. Ik verguis de bijbel niet. Integendeel. De verhalen uit de bijbel zijn echter veel ouder. De christenen hebben de verhalen van voor hun tijd bestempeld als mythologie en de verhalen uit de bijbel als historie. Dat onderscheid maak ik niet. Of alles echt gebeurd is, is volstrekt irrelevant. Het is het geloof. Je mist de boot als je de verhalen letterlijk neemt’.

De schrijver weet waar hij het over heeft als voormalig leraar godsdienst en maatschappijleer. Bovendien heeft hij in zijn studietijd een ‘heel gelovige periode’ gehad. Hij vertelt: ‘Ik had wat je noemt een godservaring. Ik voelde me op een gegeven moment aan de ene kant verdrietig en tegelijk intens gelukkig. Daar moest ik iets mee. Ik heb een rooms-katholieke achtergrond maar ik ben toen in Leiden alle kerken afgelopen om te kijken waar ik mij thuis voelde. Dat bleek de Baptistenkerk te zijn. Ik heb me opnieuw laten dopen en ben langs de studentenhuizen gegaan om te evangeliseren. Alle gesprekken die ik voerde gingen vooral over Jezus’.

Voor zijn afstuderen vertrok de jonge Jeroen Windmeijer voor een half jaar naar Bolivia. ‘Daar zag ik hoe de bewoners omgingen met Moeder Aarde en hoe zij het vermengen met het christendom. Je moet volgens hen op goede voet staan met de aarde en de goden, er moet een balans zijn. Je moet nooit meer nemen dan de aarde kan geven anders keert die aarde zich tegen je. Ik kwam als peetvader van een kind van mijn gastgezin in contact met een Italiaanse priester. Die was zwaar gefrustreerd omdat hij dat bijgeloof er niet uit kreeg. Als je in de bijbel gelooft, mag je Moeder Aarde niet vereren. Hij had een punt, maar toch kwam ik in de knel. Ja, dan drijf je langzaam van de kerk af als de vertegenwoordiger van die kerk zo onverzettelijk blijft. Wat bij mij in gebleven is de eindeloze fascinatie voor Jezus. Als ik in zijn tijd geleefd had, was ik hem ongetwijfeld meteen gevolgd’.

Wat ook is gebleven is zijn interesse in oude religies. Die ideeën verwerkt hij in zijn boeken, zoals in zijn jongste werk: Het Isisgeheim, dat hij samen met Jacob Slavenburg schreef. Het boek begint met de voorbereidingen voor een speciale tentoonstelling over Egypte in de oudheid in het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden. Daarbij ontdekt conservator Arianna dat een gouden beeldje van moedergodin Isis een groot geheim met zich mee draagt. Arianna en haar collega Thijs komen door de ontdekking terecht in een wereld van list en bedrog.

Het verhaal over de spannende tocht van de twee om het mysterie te doorgronden, wordt regelmatig onderbroken voor uitleg van oude rituelen en filosofieën. Dat is voor een belangrijk deel het werk van mede-auteur Jacob Slavenburg. Hij kan helaas niet aanwezig zijn bij het gesprek in het Rijksmuseum voor Oudheden vanwege een operatie, maar Jeroen Windmeijer legt zijn rol uit. ‘Jacob is cultuurhistoricus met een fenomenale kennis. Hij kon de geschiedenis van Isis in het Romeinse rijk keurig op een rijtje zetten. Net als de ideeën van de filosofen uit de oudheid. Ik hoefde geen onderzoek te doen, wat mij gewoonlijk maanden kost. Uiteindelijk heb ik het boek in tien weken geschreven en kostte redigeren en delen herschrijven meer tijd’.

Hoe is het contact tot stand gekomen?

‘Ik had boeken van hem gelezen en ik heb een cursus bij hem thuis gevolgd. Ik had werken van hem thuis in de boekenkast staan en toen ik die cursus bij hem volgde, bleken mijn boeken in zijn kast te staan. Hij had een idee voor een spannend boek over Isis. En daarbij had ik de ervaring van het schrijven en hij de kennis van die tijd. Het is een gouden combinatie. We zijn nu al bezig met het voorbereiden van een volgend boek. Het wordt weer een thriller en daarin zal de slang centraal staan. Die blijkt niet de kwaaie pier te zijn die Adam en Eva uit het paradijs heeft gelokt. In Egypte staat de slang voor de wedergeboorte. Zie de manier waarop hij verveld en een nieuwe huid krijgt. In het oude Griekenland stond de slang symbool voor de ontluikende medische sector. En het beeld van een slang die in zijn staart bijt en een ring vormt is het oude symbool voor het eeuwige leven’.

Schrijft u samen?

‘Dat kan ik me echt niet voorstellen. Duo’s als Jan en Sanne Terlouw of Nicci French doen dat wel. Ik zou dat niet kunnen. Jacob brengt de kennis van de tijd mee en ik schrijf het verhaal’.

Als fulltime schrijver?

‘Ja, ik ben nu fulltime schrijver. Ik had het zo druk met lesgeven, schrijven, lezingen geven. Mijn vrouw zei tegen me: je moet een keuze maken. Wat doe je het liefst? Ik was toen net vijftig geworden en ik dacht het roer nog een keer helemaal om te gooien. Ik heb het drie jaar gegeven om te kijken of we ermee rond kunnen komen. Mijn vrouw werkt als tolk en vertaler en samen gaat het prima. Mijn boeken worden alleen in Nederland al goed verkocht. En ik verschijn in veel landen, zoals Duitsland, Italië  en Portugal en binnenkort zelfs in Engeland en Amerika’.

Bestel direct van de uitgever via deze link