Waardering:
Esther Verhoef op de set van Rendez-vous
Esther Verhoef op de set van Rendez-vous

‘Ik had de hoop al min of meer opgegeven’

De prijs voor het beste spannende boek wordt sinds 1986 uitgereikt. Vooral aan mannen. Tegenover de 26 winnende schrijvers staan drie winnaressen: In 2005 de Vlaamse Johanna Spaey, in 2009 Marion Pauw en tenslotte in 2016 Esther Verhoef. Jaren geleden al heeft Karin  Slaughter tijdens een Avond van het Spannende Boek toen weer een man op de troon plaats heeft genomen desgevraagd gezegd: ‘Mannen winnen prijzen, vrouwen verkopen boeken’.

lieve mamaEsther Verhoef is een mooi voorbeeld voor de Gouden Strop. Na vier nominaties, was 2016 de vijfde keer dat zij op het hoofdpodium zat. Verhoef: ‘Ik kreeg mijn eerste Strop-nominatie in 2004 voor Onrust, mijn eerste thriller. Een jaar later voor de opvolger, Onder Druk. Die twee thrillers zijn later heruitgegeven onder pseudoniem Escober. In 2007 kreeg ik een nominatie voor Close-up en vorig jaar voor De Kraamhulp. Dit was dus de vijfde. Ik had eerlijk gezegd de hoop al min of meer opgegeven. Daar staat tegenover dat een nominatie op zich al prachtig is, laat staan vijf’.
Het is opvallend dat Lieve Mama in de prijzen is gevallen, want niet eerder is de Gouden Strop uitgekeerd aan een boek dat zo goed verkoopt. Dat kan volgens de schrijfster geen argument zijn geweest. ‘Het is een vakjury, dus ik mag ervan uit gaan dat die een thriller beoordeelt op kwaliteit en niet populariteit’.

Is Lieve Mama echt uw beste boek?

Esther Verhoef: ‘Elk boek is het beste dat ik in die bepaalde periode kon schrijven. Die lat ligt hoog, bij elk schrijfproces opnieuw. Ik schrijf acht maanden tot bijna twee jaar, zoals bijvoorbeeld de roman  Tegenlicht, aan een boek en ze zijn me allemaal even dierbaar. Mijn schijfstijl evolueert, schuift wat meer op naar de ene, dan weer de andere kant. Ik zit er als schrijver te dicht op om er iets objectiefs over te kunnen zeggen, maar ik geloof niet dat mijn boeken jaren terug minder waren. Ze waren anders, zoals elk boek weer anders is’.
‘De aanzet voor Lieve Mama was een inbraak toen onze kinderen nog klein waren. Dieven hadden ’s nachts onze hond gedrogeerd, de autosleutels uit de keukenla gepakt en zijn er met de auto vandoor gegaan. Wij sliepen alle vijf, ons van geen kwaad bewust. De volgende middag zei ik tegen de recherche dat ik die sleutels dus voortaan mee naar boven zou nemen. Ze schrokken, dat moest ik juist níét doen, want dit waren internationale, gespecialiseerde criminelen. Wanneer die een sleutel niet vinden op een logische plek, zetten ze een pistool op je hoofd. Ik heb tot jaren na die gebeurtenis slecht kunnen slapen en uiteindelijk mijn angst een plek kunnen geven in ‘Lieve Mama’. Wat ik ook interessant vond – en nog steeds vind – is de wisselwerking in een gezin met pubers. Er is veel onbegrip tussen ouders en hun kinderen. Je weet je als ouder niet waar je kinderen uithangen en met wie ze omgaan. Ook dat gegeven kon ik kwijt in deze thriller’.

Is je volgende boek er een van Escober – het pseudoniem waarachter Esther en haar man Berry Verhoef schuilgaan – of van Esther Verhoef alleen?

Esther Verhoef: ‘Berry en ik hebben ideeën te over voor een nieuwe Escober, maar ik ben nu een roman aan het schrijven. Ik verwacht het hele komende jaar, en misschien zelfs wel komende jaren, volledig opgeslokt te worden door de roman’.

Bestel direct van de uitgever via deze link.