Waardering:

Van schilderijroof naar ontvoering

Als je eenmaal een prijs hebt gewonnen, is het gewone leven voorbij. Dan kijkt iedereen anders naar je. Het is niet alleen een eer, het schept ook verplichtingen. Elvin Post maakt dit nu mee. Het heeft twee jaar geduurd voor de opvolger kwam voor zijn briljante debuut, Groene Vrijdag.

Vals beeld is beter dan veel boeken die uit het Engels worden vertaald. Vals beeld is beter dan het werk van menig andere Nederlandse schrijver. Maar het verwachtingspatroon was hoger: Elvin Post haalt het niveau van zijn eerste boek niet.

In Vals Beeld gaan twee ex-partners – gescheiden door een periode in de gevangenis – opnieuw het verkeerde pad op. De vervalser/schilder en de oplichter gaan dit keer in opdracht van een maffiabaas een museum beroven. De gangsterbaas wil op zijn oude dag een echte Rembrandt boven zijn open haard spijkeren. Wie goed oplet herkent in die maffiabaas dezelfde ijscoman die in Groene Vrijdag een hoofdrol speelde.

De inbraak loopt gesmeerd maar dan beginnen de problemen voor de dieven pas. Want hoe kom je van gestolen schilderijen af als de opdrachtgever de geest geeft? Het is een bijna onoplosbaar probleem dat Elvin Post op een leuke, vlotte manier beschrijft.

Het is wel jammer dat hij in het tweede deel op een al vaak beschreven wijze een mislukte ontvoering een plaats geeft. De ontvoerde echtgenote levert geen geld op, omdat de echtgenoot al lang blij is dat hij nu vrij spel heeft met de secretaresse waar hij al jaren een seksuele relatie mee heeft. Dat is origineler en beter beschreven door de Amerikaanse gigant Elmore Leonard in The Switch (uitgekomen in 1978).

De finale in het boek op de bovenste verdieping in een New Yorkse torengarage is mooi beschreven maar niet erg verrassend. De levensles van een geboren oplichter dat het leven draait om geld, terwijl de kunstenaar voor de liefde kiest, is eigenlijk voorspelbaar.

Blijft over dat Vals Beeld wel een boek is dat zich met sneltreinvaart laat lezen. Net als Groene Vrijdag is de stijl los en humoristisch. Maar Vals beeld is een ‘normale’ thriller. Geen absurdistisch plot maar een spannend verhaal met de ene na de andere dode. Met zijn tweede boek bewijst Elvin Post opnieuw dat hij heel goed kan schrijven al is zijn plot meer doorsnee dan in zijn eerste boek het geval was.