Waardering:

De zeepbel van de tulpenhandel

De Internethype zorgde eind vorige eeuw voor onvoorstelbare rijkdom bij de whizzkids en technische nerds. Maar na enkele jaren spatte de zeepbel met een zachte plof. Weg winsten, rijkdom, economische voorspoed. De wereld was verrast, maar toch was het niet de eerste keer. Bijvoorbeeld in de zeventiende eeuw was sprake van eenzelfde soort zeepbeleconomie in Holland. De tulpenhandel bloeide korte tijd en liet vervolgens een spoor van vernieling achter. Daniëlle Hermans is voor haar eerste boek in die geheimzinnige tulpenhandel gedoken en heeft daar een heel aardige thriller over geschreven.

Zoals gebruikelijk in hedendaagse ‘literaire thrillers’ beperkt het boek zich niet tot een intrige in het verre verleden maar wordt een verbinding gezocht met de huidige tijd. Dat is eigenlijk jammer, want het levert vrijwel altijd een wat vergezocht verband op terwijl het verleden zelf al aanleiding genoeg kan zijn voor een spannende, historische, thriller.

Dat gaat ook op voor Hermans’ eerste thriller. In 2007 wordt een rijke investeerder gemarteld en de dader laat hem voor dood achter. Als zijn neef bij hem vindt, kan hij nog net een aanwijzing fluisteren en een oude catalogus van de tulpenhandel in 1636 in zijn handen drukken. Samen met zijn oude boezemvriend gaat neef Alec op onderzoek uit. Daarbij stuit hij op de merkwaardige moord opeen tulpenverzamelaar in het Alkmaar van zo’n 350 jaar geleden. In 1636 is een waanzinnige veiling van tulpenbollen gehouden waar de hoogste prijzen ooit werden betaald. Het bleek achteraf gezien gelijk het einde van die lucratieve windhandel te zijn geweest.

De schrijfster weet waar ze over schrijft. Ze heeft voldoende onderzoek gedaan naar de periode om het raadsel van de tulpenhandel te ontrafelen. Ze schrijft het ook prima op. Het verhaal leest lekker en ze houdt de vaart er goed in.

Maar ja, die verbinding van heden en verleden is en blijft klemmen. De zeldzame tulpenbol die al die jaren verborgen is gebleven. Is zo’n verdroogde en verdorde bol die 350 jaar in zijn schil heeft geleden nog wel miljoenen waard? Daniëlle Hermans denkt duidelijk van wel, want zij beschrijft hoe een huurmoordenaar die bol moet vinden om de miljoenen euro’s binnen te halen.

Het verhaal dat Hermans echter te vertellen heeft over de spannende dagen van de zeventiende eeuw, zijn veel beter dan de intrige die in het heden speelt. Welke huurmoordenaar laat na een marteling zijn slachtoffer lang genoeg leven om een telefoontje naar zijn neef te plegen en te wachten met sterven tot die jongen met een taxi door Londen is gereden? Het Tulpenvirus moet het dan ook hebben van de hoofdstukken over de zeventiende eeuw. Daaruit blijkt dat Daniëlle Hermans, die kunstbeleid studeerde, weet waar ze het over heeft en bewijst ze dat ze het goed op kan schrijven.