De verschrikkingen van een sekte
Na 25 jaar lidmaatschap van de Scientologykerk vluchtte Mariette Lindstein uit de beweging. Na jaren van angst en tegenwerking heeft zij nu haar ervaring gebruikt voor een serie spannende boeken over een geïsoleerde sekte in Zweden. ‘Ik moest het van me af schrijven. Al een paar weken nadat ik er mee was begonnen, hielden mijn nachtmerries op. Ik heb mezelf teruggevonden’. Volgende maand komt het laatste deel, De kinderen van de sekte, in Nederland uit.
De trilogie over de sekte Via Terra van de Zweedse schrijfster Mariette Lindstein is geheel gebaseerd op haar eigen ervaringen in de Scientologybeweging. Als 19-jarige is zij in contact gekomen met Scientology en vervolgens heeft zij meer dan 25 jaar in die sekte geleefd en gewerkt voordat het haar lukte om te ontsnappen. ‘Ik wil zo veel mogelijk mensen bereiken om ze te waarschuwen voor dit soort gemeenschappen. Daarom ben ik fictie gaan schrijven. Er zijn al zoveel boeken over Scientology geschreven. Dat zijn saaie boeken over feiten. Jongeren spreek je meer aan met spannende boeken’, vertelt de schrijfster die voor de presentatie van haar tweede boek naar Nederland is gekomen.
In haar eerste boek, De sekte, beschrijft zij hoe een jonge vrouw in de ban raakt van de sekte Via Terra en de charismatische leider Franz Oswald. En vervolgens hoe zij uiteindelijk weet te ontsnappen. Deel twee, De sekte herrijst, gaat over het geweld dat Via Terra inzet tegen Sofia als zij in het openbaar treedt met haar kritiek op de sekte. En als zij de leider voor de rechter daagt. Deel drie zal gaan over de kinderen die in de beslotenheid van de religieuze gemeenschap opgroeien. Dit laatste deel komt volgende maand in Nederland uit.
Het zijn beklemmende boeken vol geweld. Gaat het er bij sektes echt zo aan toe?
Mariette Lindstein: ‘Ik heb de ergste dingen weg moeten laten. Het was soms zo onwerkelijk. Ik dacht: dat geloven mensen niet’.
U heeft ruim 25 jaar in de Scientologykerk gewerkt. Hoe bent u in 2004 ontsnapt?
‘Mijn man zat ook in de kerk en hij is gewoon op zijn fiets gestapt en vlak voor kerst weggereden. Maar de leider was daar zo boos over, dat wij allen in een soort stacaravan werden opgesloten. Tralies voor de ramen, hoge hekken om het park en bewakers. Daar kon ik met geen mogelijkheid weg komen. Ik zag dat sommigen weg mochten, omdat zij er niet meer tegen konden. Ik heb toen een toneelstukje opgevoerd en ik ben verplaatst naar een complex in Los Angeles. Daar waren geen hekken. Alleen bewakers. Ik heb wekenlang moed verzameld tot ik op 1 april mijn rugzak heb gepakt en ben weggelopen. Ik had al gezien dat er tegenover het complex een bushalte was. Het leek wel een wonder: niemand heeft mij zien weglopen! Toen ik in de bus stapte, zei de chauffeur dat hij naar South Central reed, de allerergste buurt van Los Angeles. Hij is omgereden om mij bij een hotel af te zetten waar ik redelijk veilig zou zijn. Ik had het nummer van mijn man uit mijn hoofd geleerd, omdat ik het niet op papier durfde te zetten. Hij woonde bij zijn ouders in San Francisco en is mij meteen komen halen. Later bleek de kerk met honderd man te zijn uitgerukt om mij te zoeken. Maar niemand heeft er aan gedacht dat ik in South Central zou kunnen zitten’.
Wat heeft die ontsnapping met u gedaan?
‘Door de hulp, die ik kreeg, is mijn wereldbeeld drastisch veranderd. De buschauffeur die omreed. De man in de supermarkt, die mij zijn mobiele telefoon leende om mijn man te bellen. Zij hielpen me. Ik had in de sekte geleerd dat iedereen buiten de groep slecht was. Psychiaters en journalisten waren het ergst. Maar door die hulp veranderde dat. Ik zag de werkelijkheid’.
Zijn de mensen van Scientology meteen achter u aan gekomen?
‘Nee, we hebben eerst nog een paar jaar in San Francisco gewoond. We moesten wennen aan de wereld. Internet, mobiele telefoons, alles was nieuw voor ons. We kenden dat allemaal niet. Het was best lastig om aan een baan te komen. Maar we hadden de zon, de prachtige stad. Daarna zijn we naar Zweden gegaan. Daar was het koud, donker en ik kreeg nachtmerries over de ontsnapping uit de sekte. Elke keer dezelfde nare droom. Ik sprak toen met een journalist die bezig was met een boek over Scientology. Die raadde me aan om er over te schrijven. Niet stil in een hoekje blijven zitten. Ik heb die raad gevolgd en al na een paar weken verdwenen de nachtmerries. Voordat ik bij de sekte kwam, had ik mij opgegeven voor de school voor journalistiek. Ik ben niet iemand die zijn mond houd. Ik heb mezelf teruggevonden. Ik geef nu lezingen voor jongeren op scholen. En nu zit Scientology ook achter mij aan. Ze volgen me over straat, filmen mijn optreden, maken fake-accounts aan op facebook, ze bellen midden in de nacht op, proberen mijn computer te hacken. Het is ze ook een keer bijna gelukt om in mijn manuscript te komen. Ik had het net op tijd door. Maar het is nu geen optie meer om te stoppen. In mijn boek is Sofia verbaasd over wat Via Terra doet, maar ik weet wat Scientology doet. Ik was hoog genoeg in de hiërarchie om te weten wat de ‘office of Special Affaires’, zoals de groep heet die naar buiten toe optreedt, allemaal kan en doet’.
Waarom moest De sekte een thrillerserie worden en geen non-fictie boek?
‘Fictie is zo veel effectiever dan weer een boek vol saaie feiten over Scientology. Die zijn er al zo veel. Met een roman bereik je veel meer mensen. Vooral jongeren. Het opent de ogen. Mensen zeggen tegen me: Scientology zit toch niet in Zweden? Maar daar vergissen mensen zich in. Ze hebben scholen, bedrijven, afkickcentra, allemaal legaal. Maar je gaat er in als drugsverslaafde en komt er uit als een lid van de Scientologykerk. Het gaat niet om geweld of zo, het is hersenspoeling, indoctrinatie. Bij mij is het ook zo gegaan. Langzaam, heel langzaam tot je niet meer weg kan. In het begin lijken de mensen zo aardig, onschuldig, betrokken. Ze geven echt om je, je bent iemand, je hoort ergens bij. En je gaat de mensen buiten redden. Die groepsmentaliteit trekt je naar binnen. Die indoctrinatie duurt maanden. In De sekte, de eerste van de serie, heb ik die tijd terug moeten brengen omdat het anders te langzaam gaat voor een thriller. Maar in werkelijkheid gaat er veel meer tijd zitten in het binnen halen van nieuwe leden’.
Zit Scientology nog steeds achter u aan?
‘Ja dat gaat maar door. In mei wordt mijn serie De sekte ook in het Engels uitgebracht. Nog niet in Amerika, nee. Maar iedereen koopt daar zijn boeken toch via Amazon? En als het succesvol is, komt er vast een Amerikaanse uitgever langs. Maar dan krijg ik het pas echt te verduren, verwacht ik’.
Bestel direct van de uitgever via deze link